Ένα διαφορετικό θέμα έγινε γνωστό τις τελευταίες μέρες στα ΜΜΕ της Αγγλίας. Πρόκειται για μια κραυγή αγωνίας και κατάθεση ψυχής ενός οπαδού της Κάρντιφ που «πρόδωσε» την αγάπη του και γύρισε την πλάτη στην Premier League για να απολαύσει το ποδόσφαιρο στα ερασιτεχνικά γήπεδα. Διαβάστε τα λόγια που έγραψε στο blog του:
Αντίο Κάρντιφ. Ένας οπαδός της για μια ζωή, βρίσκει τη σωτηρία του στα ερασιτεχνικά πρωταθλήματα
»Οι τακτικοί αναγνώστες αυτού εδώ του μπλογκ γνωρίζουν ότι υπήρξα φανατικός οπαδός της Κάρντιφ για όλη μου τη ζωή.
Πήγαινα σε αγώνες από όταν ήμουν 6 χρονών και τους υποστήριζα στα πάνω τους και κάποιες φορές στα ολέθρια κάτω τους.
Ακόμα και όταν φλερτάραμε με τον πάτο της τέταρτης κατηγορίας το πάθος μου για την Σίτι δεν σταμάτησε ούτε για ένα δευτερόλεπτο – έτσι και αλλιώς, ήταν η ομάδα της πόλης μου και ήμουν περήφανος που την υποστήριζα και φώναζα για αυτή.
Μαζί με τους φίλους μου από το ετοιμοθάνατο σωματείο Λονδίνο 1927, δεν σκεφτόμουν τίποτε όταν ταξίδευα για να υποστηρίξω την ομάδα μου σε ζοφερές εγκαταλελειμμένες περιοχές του Βορρά.
Ήταν τέτοια η αγάπη μου για την Σίτι, που με έκανε να σχεδιάσω ένα περιοδικό κόμιξ που ονομάζεται Μπλουμπέρντ Τζόουνς, το οποίο συγκέντρωσε δημοσιότητα σε εθνικό επίπεδο για την μοναδική μορφή και τεκμηρίωση των δοκιμασιών και ταλαιπωριών του να είσαι οπαδός της Κάρντιφ.
Έτρεχα επίσης μια τακτικά ενημερωμένη ενότητα, σε αυτή την ιστοσελίδα, αφιερωμένη στην Κάρντιφ Σίτι με ρεπορτάζ αγώνων, φωτογραφίες και πληροφορίες.
Νόμιζα ότι τίποτα δεν θα με παρέκκλινε ποτέ από το να υποστηρίζω την ομάδα μου, μέχρι την άφιξη του δισεκατομμυριούχου μεγαλομανή Βίνσεντ Ταν, που ξεκίνησε γρήγορα μια εκστρατεία παραμερίζοντας όλα τα πράγματα τα οποία αγαπούσα στην ομάδα μου.
Η φανέλα άλλαξε και το σήμα αντικαταστάθηκε, με την περήφανη ιστορία και κληρονομιά του συλλόγου να γυμνώνεται σε μια αναζήτηση διακρατικής εμπορικής επιτυχίας.
Άνθρωποι από την ισχυρή και πιστή βάση οπαδών της Κάρντιφ στράφηκαν ο ένας εναντίον του άλλου, καθώς οι συζητήσεις μαίνονταν πάνω στο τι θα πρέπει να πληρώσει μια ομάδα για την «δόξα» της Πρέμιερσιπ.
Αλλά για μένα, η μαγεία είχε φύγει. Το ποσοστό της διασκέδασης που προσφερόταν είχε ήδη μειωθεί με την πάροδο των χρόνων, καθώς η επιτυχία οδήγησε τους οπαδούς σε πιο περιορισμένες και «υγιείς» εμπειρίες.
Κάτσε κάτω. Μην πίνεις. Μην καπνίζεις. Μη βρίζεις. Μην ανεμίζεις αυτό το πανό. Σταμάτα να φωνάζεις. Απόλαυσε την εμπειρία του γηπέδου με το σωστό τρόπο!
Όμως το τελικό χτύπημα για μένα ήταν ο κατάπτυστος τρόπος με τον οποίο μερικοί οπαδοί της Κάρντιφ έκαναν κωλοτούμπα και άφησαν τον Βίνσεντ Ταν να κάνει τα χειρότερα. Για αυτούς ήταν μόνο θέμα επιτυχίας και κατέληξα να τους μισώ.
Γι’αυτό και δεν αναγνωρίζω πια την Κάρντιφ Σίτι. Δεν με νοιάζει για την Πρέμιερσιπ και τις ατελείωτες εταιρικές χορηγίες και δεν θέλω να πληρώσω για να γίνω «χρυσό μέλος».
Δεν με ενδιαφέρει να πληρώνω 40 λίρες για να βλέπω έναν παιχνίδι σε ένα άψυχο γήπεδο και να αναγκάζομαι να καθίσω σε καθορισμένο κάθισμα και να αναγκαστώ να γίνω παθητικός καταναλωτής για δύο ώρες.
Πάνω απ’όλα, δεν θέλω να λαμβάνω μέρος στη μετάλλαξη της ομάδας, που υποστήριζα όλη μου τη ζωή, από τον Βίνσεντ Ταν.
Γι’αυτό προχώρησα στην απόλαυση του μη επαγγελματικού ποδοσφαίρου, ένα μέρος που η ουσία και η αυτοέκφραση του οπαδού δεν έχει θεσμοθετηθεί. Τώρα υποστηρίζω την Ντάλγουιτς Χάμλετ (ζω στο νότιο Λονδίνο και μπορώ να περπατήσω μέχρι το γήπεδο της)!
Διασκεδάζω ξανά και πάλι. Μπορώ να απολαύσω ένα ποτό βλέποντας τον αγώνα. Μπορώ να στέκομαι όρθιος, να τραγουδάω, να χορεύω και να εξωτερικεύω όσα έχω στην καρδιά μου.
Δεν χρειάζεται να στέλνω το διαβατήριο μου για να αγοράζω ένα εισιτήριο και μπορώ να εμφανιστώ στα τουρνικέ πέντε λεπτά πριν την έναρξη.
Συναντώ παθιασμένους οπαδούς οι οποίοι ενδιαφέρονται περισσότερο για την διασκέδαση και το πάθος του να υποστηρίζουν την τοπική ομάδα ανεξαρτήτου καιρικών συνθηκών, από το να είναι ένα μικρό γρανάζι στην μηχανή ανάδευσης χρημάτων της Πρέμιερσιπ.
Συμπτωματικά, υπάρχουν και άλλοι πρώην οπαδοί της Κάρντιφ που με ακολούθησαν στις εξέδρες της Χάμλετ και ακριβώς όπως και εγώ, αγάπησαν το ποδόσφαιρο ξανά.
Έτσι, αντίο Κάρντιφ Σίτι. Μου έδωσες μερικές καταπληκτικές στιγμές τα τελευταία χρόνια και γνώρισα κάποιους καλούς φίλους στην πορεία, αλλά δεν θα ξαναγυρίσω πίσω μέχρι να σε αναγνωρίσω ξανά…
Γ@μώ το μοντέρνο ποδόσφαιρο. Να ζήσει το ερασιτεχνικό ποδόσφαιρο!«
